تاریخچه روز ولنتاین

[Kian.Ghadir]

روز والنتاین (روز عشاق و یا روز عشق ورزی) مصادف با ۲۵ بهمن‌ماه (۱۴ فوریه) در بعضی فرهنگها روز ابرازعشق است.این ابراز عشق معمولاً با فرستادن کارت والنتاین به صورت ناشناس انجام می‌شود. سابقهٔ تاریخی روز والنتاین به جشنی که به افتخار قدیس والنتاین در کلیساهای کاتولیک برگزار می‌شد، باز می‌گردد.تاریخچه کامل و دقیق ولنتاین در دست نیست و آنچه از پیشینه این روز می‌‌دانیم با افسانه درآمیخته است. امروزه کلیسای کاتولیک به این نتیجه رسیده است که حداقل سه قدیس وجود داشته‌اند که همگی به شهادت رسیده اند، به همین دلیل چندین افسانه سعی در بازگوئی تاریخچه این آئین دارند.در صده سوم میلادی که مطابق می‌شود با اوایل شاهنشاهی ساسانی در ایران، در روم باستان فرمانروایی بوده‌است بنام کلودیوس دوم. کلودیوس عقاید عجیبی داشته‌است از جمله اینکه مردان مجرد نسبت به آنانی که همسر و فرزند دارند سربازان جنگجوتر و بهتری هستند. از این رو ازدواج را برای سربازان امپراتوری روم قدغن می‌کند. کلودیوس به قدری بی‌رحم وفرمانش به اندازه‌ای قاطع بود که هیچ ** جرات کمک به ازدواج سربازان را نداشت. اما کشیشی به نام والنتاین (والنتیوس)، مخفیانه عقد سربازان رومی را با دختران محبوبشان جاری می‌کرد. کلودیوس دوم از این جریان خبردار می‌شود و دستور می‌دهد که والنتاین را به زندان بیندازند. والنتاین در زندان عاشق دختر زندانبان می‌شود. با توجه به آنچه که در افسانه آمده کشیش ولنتاین برای او نامه‍ایی نوشته و آنها را با نوشتن «از طرف ولنتاین تو» (From Your Valentine) امضاء کرده است، اصطلاحی که تا به امروز مورد استفاده قرار گرفته و به وفور بر روی کارتهای ولنتاین مشاهده می‌‌شود. سرانجام کشیش به جرم جاری کردن عقد عشاق بر خلاف قانون کلودیوس دوم اعدام می‌شود. بنابراین او را به عنوان فدایی و شهید راه عشق می‌دانند و از آن زمان والنتاین تبدیل به نمادی برای عشق شده است.در کشورهای اروپایی و امریکائی دادن شکلات به عنوان هدیه روز والنتاین از شهرت خاصی برخوردار است. تزئین شکلات و پختن انواع ان نیز از اداب این روز به شمار می‌رود. از نظر علمی هم ثابت شده‌است که خوردن شکلات دات یا همان سیاه میزان عشق را در انسان بالا می‌برد البته نه مصرف بی رویه ان.در ایران باستان، نه چون رومیان از سه قرن پس از میلاد، که از بیست قرن پیش از میلاد، روزی موسوم به روز عشق بوده‌است. در تقویم ایرانی دقیقا مصادف است با ۵ اسفند که در گاهشماری کنونی برابر است با ۲۹ بهمن، یعنی تنها ۳ روز پس از روز والنتاین. این روز سپندارمذگان یا «اسفندارمذگان» نام داشته‌است. سپندارمذگان جشن زمین و گرامی داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پیدا می‌کردند. در این روز زنان به شوهران خود با محبت هدیه می‌دادند. مردان نیز زنان و دختران را بر تخت شاهی نشانده، به آنها هدیه داده و از آنها اطاعت می‌کردند. اخیرا گروهی از دوستداران فرهنگ ایرانی پیشنهاد کرده‌اند که به منظور حفظ فرهنگ ایرانی سپندارمذگان بجای والنتاین به عنوان روز عشق گرامی داشته شود.از چند سال پیش در ایران صحبت‌هایی مبنی بر آمیختن والنتاین با سنتهای اسلامی به گوش می‌رسد.محمدرضا زائری، روحانی محافظه کاران، از پیشنهاد دهندگان طرح نام‌گذاری روز اول ازدواج امام علی(امام اول شیعیان) و فاطمه، به عنوان روز عشق‌ ورزی بود.محمد علی ابطحی معاون پارلمانی سید محمد خاتمی رئیس جمهور سابق ایران، از جمله افراد حکومتی بود که روز والنتاین را در وب نوشت خود تبریک گفت. این تبریک با واکنشهای تندی روبرو شد.

موضوعات مشابه:

• نصب ویندوز Xp در کنار ویندوز ویستا بدون پاک کردن نسخه اصلی

[Hossein]

تاریخچه سپندارمذگان رو هم بذاری خیلی خوبه . حداقل ما هم کمی آشنایی با آداب و رسوم کهن خودمون داشته باشیم .

[Kian.Ghadir]

تاریخچه سپندارمذگان رو هم بذاری خیلی خوبه . حداقل ما هم کمی آشنایی با آداب و رسوم کهن خودمون داشته باشیم .

روی چشم

[Kian.Ghadir]

روز سپندارمذگان يکي از جشن‌هاي ايراني است که زرتشتيان آنرا در بيست و نهم بهمن ماه برگزار مي کنند. ابوريحان بيروني در آثارالباقيه آورده‌ است که ايرانيان باستان اين روز را روز بزرگداشت زن و زمين مي‌دانسته اند. فلسفه بزرگداشت اين روز به عنوان "روز عشق" به اين صورت بوده است که در ايران باستان هر ماه را سي روز حساب مي کردند و علاوه بر اينکه ماه ها اسم داشتند، هر يک از روزهاي ماه نيز يک نام داشتند. بعنوان مثال روز اول "روز اورمزد"، روز دوم، روز بهمن معني "سلامت، انديشه" که نخستين صفت خداوند است، روز سوم ارديبهشت يعني "بهترين راستي و پاکي" که باز از صفات خداوند است، روز چهارم شهريور يعني "شاهي و فرمانروايي آرماني" که خاص خداوند است و روز پنجم "سپندار مذ" بوده است. سپندار مذ لقب ملي زمين است. يعني گستراننده، مقدس، فروتن. زمين نماد عشق است چون با فروتني، تواضع و گذشت به همه عشق مي ورزد. زشت و زيبا را به يک چشم مي نگرد و همه را چون مادري در دامان پر مهر خود امان مي دهد. به همين دليل در فرهنگ باستان اسپندار مذگان را بعنوان نماد عشق مي پنداشتند. در هر ماه، يک بار، نام روز و ماه يکي ميشده است که در همان روز که نامش با نام ماه مقارن مي شد، جشني ترتيب مي دادند متناسب با نام آن روز و ماه. مثلا شانزدهمين روز هر ماه مهر نام داشت و که در ماه مهر، "مهرگان" لقب مي گرفت. همين طور روز پنجم هر ماه سپندار مذ يا اسفندار مذ نام داشت که در ماه دوازدهم سال که آن هم اسفندار مذ نام داشت، جشني با همين عنوان مي گرفتند.

آيين‌هاي سپندارمذگان
سپندارمذگان جشن زمين و گرامي داشت عشق است که هر دو در کنار هم معنا پيدا مي کردند. در اين روز مردان به همسران خود هديه مي‌دادند. مردان زنان خانواده را بر تخت شاهي مي‌نشاندند و از آنها اطاعت مي‌کردند و به آنان هديه مي‌دادند. اين يک يادآوري براي مردان بود تا مادران و همسران خود را گرامي بدارند و چون ياد اين جشن تا مدت‌ها ادامه داشت و بسيار باشکوه برگزار مي‌شد همواره اين آزرم و احترام به زن براي مردان گوشزد مي‌گرديد.

ملت ايران از جمله ملت هايي است که زندگي اش با جشن و شادماني پيوند فراواني داشته است، به مناسبت هاي گوناگون جشن مي گرفتند و با سرور و شادماني روزگار مي گذرانده اند. اين جشن ها نشان دهنده فرهنگ، نحوه زندگي، خلق و خوي، فلسفه حيات و کلا جهان بيني ايرانيان باستان است. از آنجايي که ما با فرهنگ باستاني خود ناآشناييم شکوه و زيبايي اين فرهنگ با ما بيگانه شده است. نقطه مقابل ملت ما آمريکاييها هستند که به خود جهان بيني دچار مي باشند. آنها دنيا را تنها از ديدگاه و زاويه خاص خود نگاه مي کنند. مردماني که چنين ديدگاهي دارند، متوجه نمي شوند که ملت هاي ديگر شيوه هاي زندگي و فرهنگ هاي متفاوتي دارند. آمريکاييها بشدت قوم پرستند و خود را محور جهان مي دانند. آنها بر اين باورند که عادات، رسوم و ارزش هاي فرهنگي شان برتر از سايرين است. اين موضوع در بررسي عملکرد آنان بخوبي مشهود است. بعنوان مثال در حالي که اين روزها مردم کشورهاي مختلف جهان معمولا به سه، چهار زبان مسلط مي باشند، آمريکاييها تقريبا تنها به يک زبان حرف مي زنند. همچنين مصرانه در پي اشاعه دادن جشن ها و سنت هاي خاص فرهنگ خود هستند. "اطلاع داشتن از فرهنگ هاي ساير ملل" و "مرعوب شدن در برابر آن فرهنگ ها" دو مقوله کاملا جداست. با مرعوب شدن در برابر فرهنگ و آداب و رسوم ديگران، بي اينکه ريشه در خاک، در فرهنگ و تاريخ ما داشته باشد، اگر هم به جايي برسيم، جايي ست که ديگران پيش از ما رسيده اند و جا خوش کرده اند!

گامهايي اين چنين، ما را در پاسداشت هويت ايران ???? هزار ساله استوارتر خواهد نمود که آئين هايي که با رسوم ما ايرانيان تطابق دارد را در اولويت قرار دهيم تا اينکه ولنتاين، که ريشه در فرهنگ غربي دارد. بياييد نخستين گام را برداريم و با خود آشتي کنيم تا شايد بتوانيم فرهنگ و زبان امروزمان را آنطور که شايسته است و درخور ايراني بودنمان است بکار بنديم، آنگاه دوباره حرفي براي گفتن خواهيم داشت، چون بيگمان و همواره سزاوار جايگاهي والا هستيم!