اشعار ما فرومی ها...

**Ali 7171** · 13th January 2013 10:53 PM

راهی

چه زیباست!
لحظه ی دلتنگی هایم
به فکرش می نشینم
ولی باز...
تنهایم!
تو بی ** بودنم
رازیست...
نهفته!

نمی دانم
کسی از من شنفته
قصه ی تنهایی هایم؟

دارم راهی دراز در وصل یارم
شوم خسته...
شوم نالان...
در میانه.

ولی دارم در این دل آشیانه
که هستم سوی دلبر من روانه.

**Ali 7171** · 16th January 2013 11:55 PM

*شعر هایی که میذارم از خودمه!*

غروب غم انگیز

تو غروب غم انگیز پاییزی

پر کرده ام هوا را

از "دوستت دارم "هایی

که به بادها سپرده ام

کاش پنجره ی اتاقت باز باشد!

**Ali 7171** · 16th January 2013 11:57 PM

دلتنگ

خدایا چه میشد که ما نیز دلتنگ باشیم

برای وصالت عاشقی یکرنگ باشیم

خدایا عشق خویش برما عطا کن

تا در پی دیدار تو دلتنگ باشیم

**Ali 7171** · 16th January 2013 11:58 PM

زندگی
رسم دنیا به بی وفایی است͵ برخیز

رسم زندگی به بی پناهی است͵ برخیز

بی خیال باش و به بی خیالی سر کن

سود زندگی به بی خیالی است͵ برخیز

**Ali 7171** · 16th January 2013 11:59 PM

آوای آشنا

تو غروب غمگین پاییزی

کنج اتاقم نشسته ام

پشت در های بسته

آوای آشنایی مرا به بیرون از اتاق میکشاند

سرگردان و حیران دنبال سرچشمه آن میگردم

غافل از اینکه این آوای دوستی است که

زیر
لب
می گوید:
دوستت دارم

تقدیم به همه ی دوستان واقعی

**Ali 7171** · 17th January 2013 12:02 AM

دل خسته عشق
میدونی چه سخته ؟
یکی رو تا پای جون دوست داشته باشی و نتونی بهش بگی
میدونی چه سخته ؟
هر روز میبینیش اما نمیتونی حرف دلت رو بهش بگی
میدونی چه حسی داره؟
که هر روز به امید دیدنش از خونه میای بیرون
لحظه های دیدار اونو با هیچ چیز عوض نمیکنی
فکر میکنی که اونم به تو فکر میکنه
بعد چند صباحی
میبینی که بیخود دلخوش بودی
چه بد لحظه ایه
دیدن اون با کسی که رفیقته
میدونی دلم مشکلت چیه؟
سادگیته!
این قدر ساده ای که نمیفهمی دلش یه جای دیگست!
میدونی چه عذاب آوره؟
بدست آوردن دلش وقتی که دلت نمیاد سد راه رفیقت بشی!
اینه عاقبت عشاق دلخسته

**Ali 7171** · 11th February 2013 08:20 PM

عشق الهی

ندارم تاب چون یاری ندارم/ ندارم خواب چون یاری ندارم
ندارم زندگی چون عشقی نیست/ ندارم فال نیک چون عشقی نیست
خداوند بنده ای پرعشق خواهد/ دلی پر ذوق و پر کشت خواهد
بگشتم من به بوستان خدایی/ ندیدم من محبوب جز الهی
الهی زندگی بر من عطا کن/ کمال بندگی بر من عطا کن
عطایی بهتر از یادت نباشد/ متاعی بهتر از کارت نباشد
بگشتم عمری به مرداب سیاهی/ ندیدم زندگی جز بی پناهی
پناهم باش ای یار دل آرا/ چراغم باش ای یار دل آرا
دل آرائی کن هر آن طوری که خواهی/ در آن بفکن هر آن روحی که خواهی
خدایا به من روحی نصیب کن/ برای بندگی خویی نصیب کن
نصیبی گر بود از کرامت/ نباید بود خجل در قیامت
خدایا ما که تسلیمیم به در گاه/ که هستیم شاکرت گاه و بی گاه
گر بود در گوشه چشم تو جایی/ بر این بنده بینداز تو نگاهی

تقدیم به دوست عزیزم ((وحید شعبانی))

**Shojaee** · 11th February 2013 09:46 PM

نوشته اصلی توسط Ali 7171

بعد چند سواهی

عذر میخوام..... در ادبیات فارسی واژه ای با نام "سواه" وجود نداره ...اون "صباح" هست...بعد از چند صباحی
بازم عذرخواهی میکنم....

**Ali 7171** · 11th February 2013 11:31 PM

مرسی!
من اصلا حواسم به این نبود!

**Taranom** · 12th February 2013 02:36 PM

گاهے دنیآ ... مث ه یہ جنگلـہ ( ! )

آدمای این جنگل , قنآرے ها رو هم سـَر مے بُرَند

آدم هاش کہ پیش کِش ...

خیلے راحت هم !

با حرف هاشون , با طعنہ هاشون , حتے با خیآلاتشون ...

+ سرت رو بیخ تا بیخ مے بُرَند ... خبر دار هم نمیشن !

----------------------------------------
خدایا !

√ اَمان نامہ میخوام ...

امان نامہ اے از شرّ ِ این نامردمی ها

دلنوشته ی یکی از دوستانم ...